واکنش فاطمه ملکی به تجاوز اسرائیل

 واکنش اهالی فرهنگ به تجاوز اسرائیل

خانه، مادر و وطن، سه کلمه‌ای که در هم تنیده شده‌اند و در قلبم جاودانه خواهند ماند.

فاطمه ملکی
نویسنده

خانه جایی است که قلبم در آن آرام می‌گیرد. جایی که بوی نان تازه و گرمی آغوش مادرم، به من یادآوری می‌کند در مقابل سیل مشکلات و مصائب می‌شود به خانه، به مادر و لالایی مادرانه‌ پناه برد. می‌شود خستگی‌های به‌جامانده از دویدن‌ها را در پناهگاه خانه شست و روح را نوازش داد. می‌شود از آرامش و مراقبت مادر، عشق را آموخت.

مادر، معلم اول من بود که مرا با عشق و مراقبت پرورش داد. او به من آموخت چگونه راه بروم. چگونه در بستر ناملایمات، آنجایی که زمین می‌خورم دوباره از جای برخیزم. چگونه عشق بورزم و چگونه وطنم را دوست داشته باشم. آدمی به دنیا آمده است برای دوست داشتن و دوست داشته شدن و خوشا من که آموختم عشق به وطن را. وطن، واژه‌ای که بوی خاک باران خورده و گرمای آشنای خانه را به یادم می‌آورد. جایی که در قلب همین سرزمین سرسبز، در خانه‌ای هفتادمتری، نخستین قدم‌هایم را برداشته‌ام. نخستین کلمات را بر زبانم جاری کرده‌ام و نخستین رویاهایم را با تماشای ستاره‌های در آسمان سرزمینم، کنار هم چیده‌ام تا در روزگار جوانی‌ام بهشان برسم. وطن نه فقط سرزمین بلکه هویت، گذشته و آینده‌ی من است. نیاکانم همگی در این سرزمین بوده‌اند و ریشه در همین خاک مقدس داشته‌اند. می‌گویم مقدس چون برای وجب به وجبش خون مظلومی ریخته شده است. چون سرزمینم در مسیر تاریخ، بارها مورد تهاجم مزدوران قرار گرفته و هربار قوی‌تر از جای برخواسته است.

ایران، سرزمینی که در قلبم ریشه دوانده و حالا در روزگاری که تنش با خیانت خائنین و ظالمان زخمی شده، قلبم را می‌سوزاند. اما با همین تن زخمی هنوز چون کوه دماوند پرصلابت و استوار ایستاده است. از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب و هر گوشۀ ایرانم، داستانی دارد از مبارزۀ مردم سرزمینم علیه ظلم، تجاوز و درندگی… .

امروز هم همراه با مردمان سرزمینم مانند صخره‌های استوار دماوند، در راه شریعت محمد رسول خدا، استقلال، عدالت و عزت ایرانی بودنمان با استکبار جهانی نبرد می‌کنیم. برای ققنوس زیبای غرب آسیا مقاومت می‎کنیم که مقاومت، بخشی از هویت ماست. هویتی که در فرهنگ و خونمان جاری است. می‌جنگیم نه فقط برای آرامش امروز خودمان، بلکه برای آینده‌ای روشن برای فرزندانمان.

«وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن..»