نامزد ترور

در برشی از متن کتاب «نامزد ترور» می‌خوانیم:
توی شورای مرکزی گردان هفتم پادگان ولی‌عصر (عج) بودم که محمد اویسی فرمانده عملیات سپاه، فرمانهی عملیات پادگان را گذاشت روی دوشم. محمد اویسی به سرش افتاده بود گشتی را‌اندازی کنیم که مخفیانه و چراغ خاموش نیروهای ضد انقلاب را شناسایی و عمل کند. قرآن را باز کردیم. آمد «القارعه، ماالقارعه». اسمش گذاشتیم گشت القارعه تا به برکت قرآن کوبنده باشد بر ضد انقلاب و فدایی و چریک و از همه مهم‌تر منافق مذبذب. نیروها پیاده و سواره توجیه بودند و توی میدان. دستور دادم پاسدارها با لباس عادی در خیابان‌های تهران گشت بزنند و جلب توجه نکنند. به صلاح نبود که رنگ نظامی_ امنیتی بر شهر حاکم شود. بیست‌وششم خرداد 1360 طرح عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر در مجلس کلید خورد و آخرین روز خرداد، این طرح در مجلس تصویب و حکم عزل بنی‌صدر رسما از رادیو و تلویزیون اعلام شد. مجاهدین توی خیابون‌ها جولان می‌دادند و شاخ و شانه می‌کشیدند برای نظام. دستوری مبنی بر درگیری شدید و بگیر و ببند نداشتیم. تصمیم بر این بود که مسالمت‌آمیز رفتار کنیم. از چند روز قبل آماده باش بودیم توی پادگان. به نوبت می‌رفتیم سر شیفت. باز هم عده‌ای را با لباس پاسداری مامور کردم و عده‌ای را مبدل. سی‌ام خرداد، توی پادگان گوش به زنگ خبرها بودم. بی‌سیم‌ها از چند جهت سرو صدا کردند:ایمان! ایمان! ایمان!

• کتاب «نامزد ترور»؛ معصومه محمدی