فرشتۀ روی زمین

در برشی از کتاب «فرشتۀ روی زمین» می‌خوانیم:

چند روزی می‌شد که عمورحیم، باغبان پیر و مهربان مریض شده بود و کسی نبود به باغ گل‌ها سر بزند. از توی آن باغ یک جوی پر از آب رد می‌شد. ولی عمورحیم نبود که با بیل قشنگش آب را به طرف گل‌ها بفرستد. فقط گل محمدی و بقیه گل‌هایی که نزدیک جوی بودند، می‌توانستند آب بخورند. به آن‌هایی که دورتر بودند آب زیادی نمی‌رسید.
گل‌ها مثل همیشه شاد و سرحال نبودند. آن‌ها دلشان برای عمورحیم تنگ شده بود. گل محمدی آهی کشید و با ناراحتی گفت: «کاش زودتر حال عمورحیم خوب بشه و برگرده پیشمون. چقدر جاش توی باغ خالیه.

• کتاب «فرشتۀ روی زمین»؛ فاطمه بگزاده