(خاطرات امیر سرتیپ آزاده، حسین یاسینی) این کتاب به زندگی حسین یاسینی از دوران کودکی تا زمان بعد از جنگ است. مردی که در چهار سالگی سایه پدر را از دست می‌دهد و شیرزنی به نام مادر آنقدر او را حمایت می‌کند تا بتواند روی پای خود بایستد و به خوبی به این موضوع در کتاب اشاره شده است. حسین یاسینی در ارتش سوابق درخشانی دارد؛ چه قبل از جنگ و زمان جنگ و چه بعد از آن و نویسنده به این لحظات در کتاب پرداخته است. بیشتر از دو سال در اسارت نیروهای بعثی بوده و چون افسر ارتش جمهوری اسلامی ایران بوده، بدترین و سخت‌ترین شکنجه‌ها را آنجا تحمل می‌کند؛ بیشتر صفحات کتاب حول محور اسارت و بعد از آن را بیان می‌کند. حسین یاسینی جزو معدود افرادی است که خوش خلقی، متانت، ادب، خوش‌برخوردی و خوش‌زبانی را با هم دارد، که در جای جای کتاب، این صفت‌های خوب، خود را نمایان می‌کنند. انسانی که به‌خاطر ایثار و گذشتش در دفاع از وطن، شاید نظیرش را فقط در سال‌های دفاع مقدس بتوان یافت.